κουρσιμαίον

κουρσιμαῑον, τὸ (Μ)

στον πληθ. τὰ κουρσιμαῑα

πολεμική λεία, λάφυρο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κουρσεύω (Ι) + -ιμαῖον, ουδ. τής -ιμαῖος].